DOOKOŁA JEZIORA DZIERZGOŃ

Drogi na trasie bywają różne. Tych brukowanych nie ma zbyt wiele, a niemal wszystkie posiadają przyjazne dla rowerów pobocza.

W Jakubowie, po chwili zastanowienia, zupełnie inną drogą wracamy w kierunku Obrzynowa. Niestety, wcześniej umknął nam cmentarz ewangelicki z początku XX w., zlokalizowany na polu, bez drogi dojazdowej. Pozostawiając rowery przy drodze, dochodzimy do gęstwiny drzew, której wnętrze zostało zdominowane przez bluszcz.

Ponownie wracamy do Jakubowa, ale jeszcze inną drogą. Tym razem jest to dawne torowisko linii Szlachta – Myślice, na którym przejeżdżamy pod wieloma wiaduktami.

Dalsza część trasy do Cieszymowa, biegnie dalej dawnym torowiskiem.

W Cieszymowie znajduje się zespół pałacowo-parkowy, w którego skład wchodzą: XVIII-wieczny pałac, przebudowany w XIX i XX w. park oraz dawny, ryglowy spichlerz zbudowany na rzucie ośmioboku, z chorągiewką, na której widnieje data 1797 r.

Na wylocie z Cieszymowa zlokalizowany jest cmentarz ewangelicki, na którym dominują nagrobki w formie obramień.

Z Cieszymowa podążamy w kierunku wsi Stążki. Tam zatrzymujemy się nad Jeziorem Balewskim.

Plan na kolejny, dłuższy przystanek mamy przy pałacu w Stążkach. Budowla widoczna z drogi jest elementem dominującym we wsi.

Po drodze mijamy dawną, pruską szkołę, o którą zatroszczyła się dwójka osób, doprowadzając obiekt do piękności.

Przecinamy Młynówkę Malborską i zatrzymujemy się przy XVII-wiecznym pałacu z wieżą.

Wjeżdżamy na zachodnią stronę brzegu jeziora Dzierzgoń i zmierzamy w kierunku Rodowa. Tam zatrzymujemy się przy wybudowanym w 1754 r. kościele z czworoboczną wieżą, dobudowaną w roku 1859.

Kolejny fragment do Rodowa Małego to mocno jesienna, kolorowa droga.

Z Rodowa Małego, w kierunku miejscowości Górowychy, prowadzi początkowo ścieżka śródpolna, a następnie utwardzona, nasycona barwami jesieni droga.

Za Górowychami pozostaje ostatni odcinek do Prabut.

Kawałek dalej rzeka Liwa łączy się z jeziorem Dzierzgoń.

Wjazd do Prabut prowadzi przy torach i udekorowany jest żółcią.

Na ostatnią część wycieczki, dotyczącą Prabut, pozostaje około 45 minut, co pozwala na przejrzenie kilku zabytków. Droga prowadzi pod dwoma wiaduktami: linii kolejowej nr 218, Prabuty – Kwidzyn, będącej pozostałością szlaku Szlachta – Myślice oraz linii kolejowej nr 9, Warszawa Wschodnia – Gdańsk Główny.

Za wiaduktami zlokalizowany jest park z 1908 r. Znajduje się tam odrestaurowana ruina ośmiobocznego mauzoleum z 1925 r., poświęcona poległym w czasie I wojny światowej.

Po drugiej stronie drogi zlokalizowany jest cmentarz z neogotycką kaplicą, natomiast w centrum miasta znajduje się główny zabytek- XIV-wieczna konkatedra pw. św. Wojciecha. Wyróżnia się potężną, czworoboczną wieżą oraz licznymi zdobieniami. Kościół po 1525 r. został przejęty przez protestantów. Został przebudowany w XIX w., zniszczony w czasie działań wojennych w 1945 r. i odbudowany w latach 1981-1983.

W pobliżu katedry znajduje się kaplica wzniesiona w XIV w. Od II poł. XVI w. odbywały się tu nabożeństwa dla ludności polskiej, stąd przyjęła się nazwa kościoła polskiego. Spalona w 1772 r. kaplica, została odbudowana rok później. Obecna bryła zachowuje pierwotny wygląd, natomiast przekształconych zostało część detali, między innymi powiększono okna. Do strony zachodniej, zdobionej sterczynowym szczytem z arkadowymi oknami i wnękami, przylega smukła, wieloboczna wieża, natomiast od wschodu kaplicę zdobi szczyt ażurowy, z kolistymi otworami, blendami i oknami.

Kilkaset metrów na wschód od kaplicy i katedry wznosi się neogotycki kościół ze smukłą wieżą, zbudowany dla parafii katolickiej.

Ze względu na ceglaną architekturę, Prabuty wymagają głębszej uwagi, na większej przestrzeni czasu.

Profil trasy „Dookoła jeziora Dzierzgoń”.

WARTO ZOBACZYĆ