MARIENSZTAT I STARA WARSZAWA

Straszące swym wyglądem otoczenie dworca centralnego nie jest zapewne powodem do dumy dla miasta, ale jak każde inne, również i Warszawa ma swoje ładne strony. O samym dworcu centralnym można powiedzieć tyle, że jest specyficzny i umieszczony niefortunnie w rejestrze zabytków. Ktoś go jednak postanowił schować między szklane wieże, a resztki wolnej przestrzeni „zaplombować” czym tylko się da.

Całość tego miejsca to koszmar XX i XXI wieku i temu miejscu już nic nie pomoże. Kolejne, stawiane tam drapacze dodają tylko sił, aby uciekać stamtąd czym prędzej, np. w stronę Wisły, Starego Miasta i „ukrytego” w ich sąsiedztwie Mariensztatu. Tam warto wspiąć się na punkt widokowy i zobaczyć taką Warszawę, na jaką ona zasługuje.

Jurydyka Mariensztat (Marienstadt) została założona nad skarpą wiślaną w 1762 r. i istniała do r. 1784. Jej założycielami i pierwszymi właścicielami byli Eustachy Potocki i jego żona Maria z Kątskich Potocka. Kolejni właściciele to rodzina Szanowskich i Stanisław August Poniatowski, który nadał jurydyce prawa miejskie. W 1784 r. Mariensztat został przekazany magistratowi Starej Warszawy. W czasie powstania warszawskiego znaczna część zabudowy została zniszczona. Do odbudowy przystąpiono w r. 1948, zmieniając siatkę ulic. Plac centralny z trzech stron otoczono budynkami, natomiast czwarta ze stron, w związku z budową trasy W-Z, pozostała otwarta.

Dzisiejsze miejsce jurydyki to osiedle Mariensztat, będące częścią dzielnicy Śródmieście. Mimo że lokalizacja osiedla znajduje się w bliskim sąsiedztwie Starego Miasta, panuje tu niesamowita cisza i spokój. Mariensztat, ze względu na lokalizację i swój urok, stanowi świetną alternatywę dla „szklano-plastikowej” zabudowy z szyldami „hotel”. Z osiedla mamy widok na kościół pw. św. Anny, a z punktu widokowego, jakim jest wieża kościoła, możemy spojrzeć na Warszawę, która może zachwycić, czyli Stare Miasto, Mariensztat i Wisłę.

WARTO ZOBACZYĆ